„A to czyńcie, wiedząc, że już czas, że już nadeszła pora, abyście się ze snu obudzili,
albowiem teraz bliższe jest nasze zbawienie, niż kiedy uwierzyliśmy” Rz 13,11
Adwent adventus – przyjście, w kościołach chrześcijańskich to okres czterech niedziel, rozpoczynający nowy rok kościelny. To okres oczekiwania na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. Symbolem adwentu jest wieniec adwentowy wykonany z gałązek drzewa iglastego z czterema świecami, które zapala się kolejno w każdą niedzielę adwentu.
Wieniec adwentowy ma korzenie ewangelickie. Nauczyciel ewangelicki i pastor ks. Johann Hinrich Wichern chcąc stworzyć rodzinną atmosferę w sierocińcu, który prowadził w Hamburgu wpadł na pomysł, by wzbogacić wystrój świetlicy. Wspólnie z wychowankami w I niedzielę adwentu w 1839 roku podczas modlitwy zapalił pierwszą świecę umocowaną na drewnianym kole. Mniejsze 24 świece podopieczni księdza zapalali każdego dnia aż do wigilii podczas wieczornych śpiewów i modlitw. Z czasem drewniane koło przystrojono gałązkami jodły a od 1860 roku ilość świec zredukowano do czterech.
Tradycja wieńca adwentowego szybko przyjęła się w rodzinach ewangelickich na północy Niemiec, a w latach dwudziestych XX wieku zwyczaj przyjął się wśród katolików. Do Polski przywędrował w 1925 roku, najpierw do Wrocławia.
Światło świec w wieńcu oznacza nadzieję, zieleń stanowi symbol trwającego życia, kształt kręgu mówi o wieczności Boga, który nie ma początku ani końca. Zaś całościowo wieniec adwentowy jest symbolem miłości i radości wyczekującego na przyjście Pana ludu bożego.
W tym roku proboszcz parafii ks. Kornel Undas w I niedzielę adwentu poprosił o zapalenie pierwszej świecy naszych milusińskich ze szkółki niedzielnej, za tydzień dwie świece zapaliła młodzież, w trzecią niedzielę adwentu uczynili to przedstawiciele chóru parafialnego a w ostatnią niedzielę cztery świece zapaliła Rada Parafialna z panią kurator.
Wszyscy wiemy, że adwent powinien być czasem wyciszenia, zatrzymania się i przygotowania na przyjście Jezusa Chrystusa. Jednak praktyka dnia codziennego jest zgoła inna. Adwent to obecnie jeden z najbardziej zabieganych okresów w roku. To czas obfitości i nadmiaru. Obfitości przedświątecznych szczegółów, nadmiaru światełek i innych ozdób, list z podobno niezbędnymi zakupami i obowiązkami. A wszystko robione w pośpiechu, żeby tylko zdążyć przed pierwszą gwiazdką. Im więcej blichtru tego świata, pozorów, sztywnej ramy tradycji, tym trudniej o prawdziwą radość.
W betlejemskiej grocie przychodzi na świat Boży Syn, gdy zrodzi się w naszym sercu radość jest zagwarantowana. Uważajmy, abyśmy go nie przegapili.
I.M-K
30 listopada 2019 roku w budynku naszej plebanii odbyły się rodzinne warsztaty, na których sami wykonywaliśmy wieńce adwentowe. Inicjatorkami spotkania były ciocie ze szkółki niedzielnej Iza Wnuk Englert i Edyta Krótki, które zaopatrzyły nas w niezbędne akcesoria. Zanim zabraliśmy się do dzieła pani Beata Reske przypomniała nam całą historię jego powstania.
