Konfirmanci z całej diecezji katowickiej przyjechali w sobotę 27 kwietnia do Mikołowa, by pomyśleć o tym, co stanie się nimi po tej ważnej uroczystości kościelnej. Hasłem zjazdu było pytanie: „Co będzie z nami po konfirmacji?”
Zjazd rozpoczął się nabożeństwem z liturgią młodzieżową, które poprowadzili ks. radca Henryk Reske i ks. Kornel Undas wraz z między parafialnym zespołem z Mikołowa-Orzesza-Zabrza pod kierownictwem pani pastorowej Krystyny Dawid i Beaty Reske, na organach zagrał Adrian Kwoka. Budujące kazanie wygłosił emerytowany proboszcz z Cieszyna ks. Emil Gajdacz: „W naszym kraju jesteśmy mniejszością wyznaniową. Mniejszość, aby się ostała nie może jakościowo być byle jaka, nie wystarczy nawet, by była równa większości - musi być lepsza. To nasze zadanie wynikające z miejsca w społeczeństwie, ale przede wszystkim z Ewangelii” - powiedział min. w kazaniu. Po nabożeństwie wystąpił zespół: „Boże dzieci z Orzesza” pod dyr. Joanny Zając, który porwał wszystkich słuchaczy przepięknymi aranżacjami pieśni kościelnych.
Po tych dwóch blokach konfirmanci opuścili kościół, by pod czujnym okiem ks. Marcina Koniecznego z Tychów przeprowadzić grę miejską. Rodzice zaś zostali w kościele by wysłuchać prelekcji ks. Kornela Undasa nt.: „Wpływu i roli rodziców w dalszym procesie kształtowania duchowego życia dziecka po konfirmacji” jako próba odpowiedzi na hasło zjazdu. Po przerwie obiadowej jako pierwsi do kościoła dotarli konfirmanci, by dokonać podsumowania ich zmagań. Kiedy doszli rodzice na nowo zabrzmiała pieśń. Razem zgromadzeni rodzice z dziećmi w murach kościoła prowadzeni przez zespół między parafialny uwielbiali Boga śpiewem. Diecezjalny Zjazd Konfirmantów podsumował zwierzchnik naszej diecezji ks. bp Tadeusz Szurman, który zwrócił się do tegorocznych konfirmantów i ich rodziców ze słowem pozdrowienia, i udzielił błogosławieństwa.
Z nowymi impulsami i przemyśleniami wszyscy uczestnicy powrócili do swoich parafii. Diecezja katowicka Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego od wielu lat organizuje takie spotkanie na konfirmantów i ich rodziców. Dla młodzieży jest to czas integracji, poznawania rówieśników z różnych parafii, a dla rodziców szansa na rozmowę wyzwaniach związanych z wychowywaniem młodych ludzi.
